ဂ်ဴး၀တၳဳထဲက စာပုဒ္တစ္ပုဒ္

ခါလီဂ်ီဘရန္ကေျပာဘူးတယ္။
နာက်င္မွူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ တုိ ့ေတြကိုယ္တုိင္ေရြးယူခဲ့တာျဖစ္တယ္တဲ့ ။
တို ့လူသားေတြရဲ့စိတ္၀ိညာဥ္ဆိုတာက မၾကာခဏဆိုသလို စစ္တလင္းတစ္ခုျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ကုိယ္တို ့ရဲ့ အလိုရမၼက္ေတြ၊ မြတ္သိပ္မွူေတြကို ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ၊ စီရင္ခ်က္ေတြနဲ ့ခုခံတုိက္ခိုက္ေနရတဲ့စစ္ေျမျပင္ေပါ့။ ဆင္ျခင္တံုတရားနဲ ့ အလိုရမၼက္ဟာ စိတ္၀ိညာဥ္ပင္လယ္ျပင္ခရီးမွာ တက္မနဲ ့ရြက္ပမာတူတယ္၊၊
တက္နဲ ့ရြက္တစ္ခုခုပ်က္ရင္ ကိုယ္တို ့လဲ လြင့္စင္ေမ်ာသြားမွာပါပဲ။ဆင္ျခင္တံုတရားတစ္ခုတည္းနဲ ့ဆိုရင္ ဒါဟာ အဓမၼအက်ဥ္းခံေနရသလိုပဲ။ အလုိရမၼက္နဲ ့ခ်ည္းဆိုရင္လဲ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မယ့္ မီးေတာက္မီးလွ်ံပဲ။ ဒီႏွစ္ခုကို ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ၾကိဳးစားၾကရမွာပါပဲ။ မင္းမရွိတဲ့ ကုိယ့္ရဲ့ကမၻာဟာ ငရဲတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီငရဲကို ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းယူခဲ့ရတာပါ။