ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ သူရဲေကာင္း

ကြ်န္ေတာ္တို ့ငယ္ငယ္တုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းစာအုပ္တစ္အုပ္မွာပါတဲ ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုပါ။ သေဘာထားၾကီးေသာ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ တဲ ့။
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်က္စိလည္တယ္။ ေရးထားေတာ့ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ ငခင္ညိဳအေၾကာင္းကို အဓိကထားေရးထားျပီး ေခါင္းစဥ္က သေဘာထားၾကီးေသာငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာတဲ့။ ထားပါေတာ့ေလ။ေျပာခ်င္တာေလးကိုပဲ အဓိကထားေျပာေတာ့မယ္။
အားလံုးသိထားျပီးျဖစ္ေပမယ့္ နည္းနည္းေလးေတာ့ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာက သူ ့ရဲ့ ကြ်န္တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ ငခင္ညိဳကို စစ္ကုိင္းမင္း အသခၤယာေစာယြမ္းကို လုပ္ၾကံဖို ့ေစခိုင္းလိုက္တယ္။ ငခင္ညိဳ့ခင္မ်ာ ေစာယြမ္းကို လုပ္ၾကံဖို ့အခြင့္အလမ္းမသာေသးေတာ့ စစ္ကိုင္းမွာ ပုန္းေရွာင္ေနခဲ့တာ ၃ရက္ေလာက္ ၾကာတယ္။ အစာေရစာလဲ ငတ္ျပတ္လို ့ေပါ့။ အခြင့္သာတဲ့ေန ့ ေစာယြမ္းကိုလုပ္ၾကံဖို ့ နန္းေတာ္ကို၀င္ေတာ့ နတ္ကြန္းမွာ ေစာယြမ္းတင္ထားတဲ ့ ဆြမ္းထမင္းကို ေတြ ့ေတာ့ သူစားမိခ့ဲတယ္။ ျပီးမွ အသခၤယာေစာယြမ္းစက္ေတာ္ေခၚေနတဲ့ သလြန္ဆီကိုအေရာက္သြားျပီး လုုပ္ၾကံဖို ့ဓားကိုခြ်တ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္က် သူေတြးမိလိုက္တာက “ ေၾသာ္........ သူ ့ထမင္းကို ခုပဲစားျပီး သူ ့ကိုလုပ္ၾကံလုိက္ရင္ ငါ့ေလာက္ ေက်းဇူးကန္းတဲ့သူ ဘယ္မွာရွိန္ိင္ပါ့မလဲ”။ ဒါေပမယ့္တဖက္ကလဲ သခင္ေပးလိုက္တဲ့တာ၀န္။ သူစဥ္းစားရျပီေပါ့။ တာ၀န္နဲ့ေက်းဇူးတရား။ ကိုယ့္ရဲ့အသက္နဲ ့ေက်းဇူးတရားေပါ့။ ဘာျဖစ္လို့လဲဆိုရင္ တာ၀န္မေက်ရင္ ( ေရွးေခတ္အပေဒသရာဇ္စနစ္အတိုင္း) ဘုရင့္ရ့ဲ အမ်က္ေတာ္ရွျပီး ေသဒဏ္ေပးခံနုိင္ရကိန္းရွိတယ္ေလ။ တစ္ခုကိုပဲေရြးရေတာ့မယ္။ ႏွစ္ခုလံုးကိုေတာ့ေရြးလို ့မရေတာ့ဘူး။
သူ သံုးၾကိမ္သံုးခါစဥ္းစားျပီး ေနာက္ဆံုး ေစာယြမ္းကိုလုပ္ၾကံခြင့္ရတဲ့အထိ သခင့္တာ၀န္ကို ေက်ပြန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပနုိင္ေအာင္ ေစာယြမ္းကိုင္ေဆာင္တဲ ့ ပတၱျမားေက်ာက္စီဓားကိုပဲဲယူခဲ့ျပီး ထမင္းတလုပ္စားဘူးတဲ့ေက်းဇူးတရားကိုပဲေရြးခဲ့တယ္။ ေလးစားလိုက္တာဗ်ာ။ ဘာမွမသိတတ္ေသးတဲ့ ကေလးဘ၀တုန္းကေတာင္ ငခင္ညိဳကို ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။ တျဖည္းျဖည္းပိုျပီးအသိဥာဏ္ရင့္က်က္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ ငခင္ညိဳအေၾကာင္းေတြးမိတို္င္း ၾကက္သီးထမိေလာက္ေအာင္ကိုပဲ ေလးစားအားက်ခဲ့ရပါတယ္။
သို ့ေသာ္ ငခင္ညိဳဟာကံေကာင္းလွပါတယ္။ သူ ့ရဲ့သခင္ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာက သူ ့ကို အျပစ္မယူတဲ့အျပင္ တစ္နပ္စားဖူးတဲ ့ေစာယြမ္းရဲ့ေက်းဇဴးကိုေတာင္ သိတတ္က အစဥ္ေကြ်းေမြးခဲ့ေသာ ငါ၏ေက်းဇူးကိုကား ဆိုဖြယ္ရွိမည္မဟုတ္ဆိုျပီး ၀မး္ေျမာက္၀မး္သာခ်ီးက်ဴးျပီးေတာ့ ဆုလာဘ္မ်ားစြာ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့တယ္။
ေလးစားအားက်မိပါတယ္ ငခင္ညိဳ။
ၾကည္ညိဳမိပါတယ္ ငါးစီးရွင္ေက်ာ္စြာ။